خودآزاری طوطی ها ( Mutilation ) : علل، علائم و درمان

خودآزاری طوطی ها یا Mutilation در طوطی ها ، وضعیتی است که در آن طوطی به طور وسواس‌گونه‌ای پوست خود را گاز می‌گیرد. این مشکل ترسناکی است زیرا می‌تواند منجر به خونریزی شدید، عفونت‌های جدی و حتی مرگ پرنده شود.

رفتارهای وسواس‌گونه نه تنها انسان‌ها، بلکه حیوانات را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. برای مثال، احتمالاً در مورد افرادی که به طور وسواس‌گونه نظافت می‌کنند یا قمار می‌کنند شنیده‌اید. برخی دیگر نیز چیزها را بارها و بارها می‌شمارند یا حتی به خود آسیب می‌رسانند. هر زمانی که یک عادت وسواس‌گونه به خودآزاری تبدیل می‌شود، نشان‌دهنده این است که فرد با چیزی واقعاً استرس‌زا روبرو است.

این موضوع شامل پرنده شما نیز می‌شود.

خودآزاری در طوطی ها چیست؟

رفتار خودآزاری طوطی با رفتارهای آسیب زدن به پرها متفاوت است. آسیب زدن به پرها شامل طیف وسیعی از رفتارهاست که در آن پرنده پرهای خود را جویده، خراب می‌کند و یا به طور کامل می‌کند. اما خودزنی زمانی اتفاق می‌افتد که پرنده گوشت خود را گاز می‌زند. همانطور که تصور می‌کنید، این رفتار به سرعت می‌تواند به یک وضعیت تهدید کننده زندگی تبدیل شود.

من به عنوان یک روان‌درمانگر و متخصص رفتار طوطیسانان ، خودزنی در پرندگان را رفتاری قالبی یا وسواس‌گونه می‌دانم. اما این اصطلاح به چه معناست؟ در اینجا ویژگی‌های رفتارهای قالبی و وسواس‌گونه را بیان می‌کنم:

• طوطی به طور مکرر این رفتار را انجام می‌دهد.
• طوطی با وجود عواقب مضر، رفتار را تکرار می‌کند.
• طوطی احساس می‌کند که نمی‌تواند این رفتار را کنترل کند.
• طوطی تمایل یا کشش شدیدی برای انجام این رفتار را تجربه می‌کند.
• طوطی از انجام این رفتار احساس لذت می‌برد.

کدام گونه از طوطی ها خودآزاری می کنند؟

در حالی که خودآزاری در بین بسیاری از گونه‌های طوطی های خانگی شایع است، چند گونه خاص به نظر می‌رسد که شیوع بالاتری از خودزنی را دارند. این رفتار در کاکادوها و عروس هلندی‌ ها بسیار رایج است. همچنین میزان بالایی از خودزنی را در طوطی‌های خاکستری آفریقایی، کواکر و طوطی‌های کوتوله مشاهده می‌کنیم.

به این گونه‌ها در طبیعت فکر کنید، متوجه می‌شوید که اکثر آن‌ها در دسته‌های بزرگ زندگی می‌کنند. ما به آن‌ها «گونه‌های اجتماعی» می‌گوییم. مغز طوطی‌های ، گونه‌های اجتماعی به گونه‌ای شکل گرفته که از نظر امنیت فیزیکی و عاطفی به هم‌قطارانشان وابسته باشند.

زیست‌شناسان می‌گویند که این پرندگان روابط قوی با یکدیگر برقرار می‌کنند، در عادات غذایی پیچیده‌ای مشارکت دارند و حتی گویش‌های متمایز خود را دارند. آن‌ها به معنای واقعی برای بقا در طول روز به یکدیگر وابسته هستند.

یک فرضیه این است که زمانی که یک طوطی از گونه‌های اجتماعی به تنهایی نگهداری شود و هیچ گله‌ای برای تکیه کردن نداشته باشد، مضطرب، تنها و آسیب‌پذیر می‌شود. این احساسات ناخوشایند باعث ایجاد یک حالت دائمی استرس می‌گردد. این می‌تواند یکی از دلایلی باشد که یک پرنده تصمیم به خودزنی از طریق کندن پر و آسیب رساندن به خود می‌گیرد. اما به خاطر داشته باشید که خودزنی بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد.

دلایل خودآزاری طوطی ها

طوطی ها به دلایل مختلفی دچار خودزنی وسواس گونه می شوند. رفتار وسواس گونه نوعی اختلال اضطرابی است. اضطراب ممکن است به دلیل استعداد ژنتیکی پرنده، عواملی مانند تغذیه با دست در دوران جوجگی یا یک رویداد آسیب زا ایجاد شود. ما اغلب مشاهده می کنیم که حیوانات در اسارت به دلیل اینکه به اندازه کافی تحریک ذهنی دریافت نمی کنند، دچار اختلالات وسواس گونه می شوند.

بله، اضطراب یک وضعیت ذهنی است که بسیاری از دامپزشکان معتقدند می تواند باعث کندن پر، خودزنی و سایر رفتارهای قالبی مانند جیغ زدن مداوم، ضربه زدن با پا و قدم زدن به عقب و جلو شود.

علاوه بر این، تحقیقات علمی نشان داده است که زمانی که جوجه ای از لانه خود جدا شده و برای پرورش با دست از والدینش جدا می شود، در بزرگسالی به شدت در معرض ابتلا به اضطراب و پرخاشگری قرار می گیرد. ما بر این باوریم که این تجربه آسیب زا باعث می شود مغز پرنده برای بقیه عمر بیش از حد مضطرب شود.

اگر در جنگل آمازون در آمریکای جنوبی پرسه بزنید، با تعداد کمی از طوطی های آمازون و ماکائو مواجه می شوید که در گروه های کوچک دو تا چهار پرنده ای, که به نام گونه های عشایری شناخته می شوند, پرسه می زنند.

چگونه می‌توانم خودآزاری طوطی خود را متوقف کنم؟

اگر می‌خواهید خودآزاری پرنده‌تان را متوقف کنید، باید با استفاده از گردنبندهای پرنده ضخیم و محکم چرخه خودآزاری را بشکنید. اگر منظور من را نمی‌دانید، کافی‌ست این دو مدل گردنبند پرنده را با هم مقایسه کنید.

گردنبند سمت چپ برای پرندگانی است که خودآزادی خفیفی دارند. این گردنبند نازک‌تر و انعطاف‌پذیرتر است. اما گردنبند سمت راست، ضخیم‌تر و سفت‌تر است و دور زدن آن برای پرنده سخت‌تر است.

وقتی خودآزاری پرنده رفتاری وسواس‌گونه باشد و با نوکی قوی و مخرب همراه شود، منطقی به نظر می‌رسد که از طریق گردنبندها و جلیقه‌های پرنده ضخیم و سخت که برای محافظت پرندگان در برابر نوک قدرتمندشان طراحی شده‌اند، این رفتار را به صورت فیزیکی کنترل کنید. اما انجام این کار با پرنده‌ای که می‌تواند سریع‌تر از پلک زدن شما، یک بادام را بشکند، ساده نیست.

حالا بیایید به ریشه عادت خودزنی بپردازیم. مشکل می‌تواند ماهیت پزشکی یا رفتاری داشته باشد. اما اغلب اوقات متوجه می‌شویم که ترکیبی از هر دو عامل پزشکی و رفتاری، باعث اعتیاد به خودزنی می‌شود.

در ادامه به بررسی مسائل رایج پزشکی و رفتاری که به خودزنی طوطی و سایر رفتارهای وسواس‌گونه در حیوانات خانگی ما منجر می‌شود، می‌پردازیم.

علل احتمالی خودآزاری پرندگان از نظر پزشکی

همانطور که قبلا گفته شد، ریشه‌های اصلی خودزنی طوطی به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند: پزشکی و غیرپزشکی (یا رفتاری).

دامپزشک پرنده شما ممکن است مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را برای کمک به تعیین اینکه آیا دلیل پزشکی برای خودزنی وجود دارد یا خیر، انجام دهد.

چرا پرنده من به خودش نوک می‌زند؟

تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که خودزنی در پرندگان شباهت زیادی به اختلالات روانی در انسان‌ها دارد. برای مثال، تریکوتیلومانیا را در نظر بگیرید. این اختلالی است که فرد را مجبور می‌کند موهای خودش را بکند. افراد مبتلا به این اختلال حتی با وجود عواقب اجتماعی، به طور غیرقابل کنترلی موهای خود را می‌کشند.

به همین دلیل به این اختلالات، اختلال وسواسی جبری (OCD) می‌گویند. در گذشته، متخصصان فکر می‌کردند که تمایل به خودآزاری به دلیل عملکرد نادرست سیگنال‌های شیمیایی مغز (به نام نوروترانسمیترها) ایجاد می‌شود. اما اکنون می‌دانیم که آمیگدال در مغز این افراد بیش‌فعال است.

آمیگدال بخشی از سیستم لیمبیک است. به نظر می‌رسد که نقش مهمی در احساسات و رفتار دارد. آمیگدال بیشتر به خاطر نقشش در پردازش ترس شناخته شده است، اما در حال حاضر می‌دانیم که در سایر احساسات نیز نقش بسیار مهمی دارد.

تندرستی طوطی چیست؟

دلایل غیرپزشکی کندن پر به سه دسته تقسیم می‌شوند. همه این موارد را می‌توانیم تحت عنوان کلی «تندرستی طوطی» دسته‌بندی کنیم.

این موارد شامل:

• مشکلات محیطی
• مشکلات نگهداری طوطی
• مشکلات رفتاری

زمانی که نیازهای محیطی، اجتماعی و فیزیکی طوطی برآورده نشود، سطح استرس او به طور چشمگیری افزایش می‌یابد. استرس باعث آزاد شدن مقادیر زیادی آدرنالین در خون می‌شود که می‌تواند منجر به خودزنی شدید شود.

بسیاری از افراد در مواجهه با مشکل وحشتناک خودزنی پرندگان، به صورت آنلاین به دنبال راه حل و کمک می‌گردند.

به طور کامل به فروم های آنلاین تکیه نکنید. اعضای این فروم ها تجربه گسترده‌ای از مطالعات علمی در مورد خودزنی پرندگان ندارند. آنها فقط می‌توانند در مورد روش‌هایی صحبت کنند که برای پرنده خاص خودشان مؤثر بوده است.

این گروه‌های پشتیبانی می‌توانند مفید باشند، اما آن‌ها فقط گروه‌های پشتیبانی هستند. هدف از این گروه‌ها دریافت حمایت از افرادی است که با همان مشکلی دست و پنجه نرم می‌کنند که خواب شب را از شما گرفته است.

این بسیار مهم است که با یک متخصص رفتار پرندگان آموزش دیده و دارای مجوز کار کنید.

تندرستی طوطی فراتر از غذا و تغذیه است.

بسیاری از مردم تصور می‌کنند که تندرستی طوطی فقط به رژیم غذایی و تغذیه مربوط می‌شود. اما در واقع، مفهوم تندرستی بسیار عمیق‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد.

اگر می‌خواهید خودزنی پرنده‌تان را متوقف کنید، گنجاندن هر ۶ عنصر از تندرستی طوطی در برنامه‌های مراقبت از پرنده‌تان بسیار مهم است.

دلیل اهمیت این موضوع این است که من هر روز تماس‌های تلفنی و پیام های اینستاگرام دریافت می‌کنم که در آن‌ها از من پرسیده می‌شود چگونه خودزنی پرندگان را متوقف کنم. افراد یک روش را امتحان می‌کنند و سپس تسلیم می‌شوند، زیرا تنها یک راه حل برای حل مشکلی پیچیده مانند خودزنی پرندگان کافی نیست.

اگر واقعاً می‌خواهید خودزنی طوطی را متوقف کنید، باید یک «سیستم کامل» مانند آنچه در بالا توضیح داده شد را پیاده کنید.

ما به معنای واقعی کلمه می‌دانیم که مؤثرترین کاری که یک فرد می‌تواند برای تغییر رفتار چالش‌برانگیز در حیوان خانگی خود انجام دهد، تأمین رفاه کلی پرنده است. و این موضوع را جدی می‌گوییم. بنابراین، صرف نظر از اینکه رفتار پرنده تغییر کند یا نه، باید به تأمین همه نیازهای سلامتی او ادامه دهید.

هنگام مراقبت از یک حیوان خانگی خاص، تندرستی طوطی بسیار مهم است. به آن فکر کنید. وقتی از نظر جسمی سالم و بدون استرس هستید، در بهترین حالت خود قرار دارید!

پژوهشگران از برنامه تندرستی طوطی ، ۶ عنصر کلیدی را شناسایی کرده‌اند که برای رفاه پرندگان، هم از نظر جسمی و هم از نظر عاطفی، حیاتی هستند:

• مراقبت بهداشتی پیشگیرانه
• رژیم غذایی و تغذیه
• آموزش رفتاری
• غنی‌سازی محیط
• مراقبت از پرندگان مسن
• پیشگیری و مدیریت درد

مراقبت بهداشتی پیشگیرانه

هنگامی که یک حیوان خانگی خاص مانند طوطی را نگهداری می‌کنید، پیشگیری کلیدی است. پرندگان برای بقا، بیماری، جراحت و درد را پنهان می‌کنند. نه تنها درد جسمی، بلکه درد عاطفی را نیز پنهان می‌کنند. معاینات بهداشتی منظم به شما کمک می‌کند تا مشکلات را در مراحل اولیه که درمان آنها آسان‌تر است، شناسایی کنید.

پرنده‌ای که احساس ناخوشایندی دارد، به احتمال زیاد از خوردن غذا دست می‌کشد. برای پیچیده‌تر شدن موضوع، پرندگان دارای بدن‌هایی به طور خاص سازگار شده برای پرواز هستند. متابولیسم آنها بسیار بالا است، بنابراین اگر از غذا خوردن دست بکشند، می‌توانند به سرعت رو به وخامت بگذارند.

دلیل اینکه این موضوع را به شما می‌گویم این است که وقتی پرنده‌ای احساس خوبی ندارد، یکی از اولین نشانه‌هایی که می‌بینیم این است که از غذا خوردن دست می‌کشد. مراقبت از خود او کاهش می‌یابد. زمانی که یک پرنده بیمار سرانجام با علائم قابل توجه تسلیم بیماری خود می‌شود، متاسفانه اغلب دیگر خیلی دیر است.

با بازگشت به مراقبت پیشگیرانه، دامپزشکان پرندگان برای تشخیص زودهنگام مشکلات پزشکی پرنده شما با یک معاینه ساده آموزش دیده‌اند که ممکن است جان پرنده‌تان را نجات دهد.

به همین دلیل است که معاینات سالانه سلامت پیشگیرانه پرندگان بسیار مهم است و پیروی از توصیه‌های دامپزشک پرندگان شما کلیدی است.

رژیم غذایی و تغذیه

برخی از طوطی ها به دلیل ناراحتی روحی یا جسمی مستعد گاز گرفتن خود هستند. یکی از عوامل اصلی در بسیاری از رفتارهای مشکل ساز طوطی ها، تغذیه نامناسب است که باعث سوء تغذیه آنها می شود. تغذیه مناسب و متعادل با سلامت جسمی و روحی خوب همراه است.

توصیه می‌کنیم پرنده‌تان را با پلت‌های باکیفیت و طیف متنوعی از سبزیجات خام گیاهی، میوه‌ها، سبزیجات معطر، غلات و روغن‌های ضروری تغذیه کنید. خوراک های پریمیوم یوکاپروت , به طور متمرکز بر روی این اصول عرضه می شوند.

تحقیقات روی انسان‌ها در مورد اختلال وسواس (OCD) بسیار جالب است. آیا می‌دانستید که وقتی فردی که از اختلال اضطرابی رنج می‌برد، رژیم غذایی خود را بهبود می‌بخشد، تحرک خود را افزایش می‌دهد و خواب بهتری را تجربه می‌کند، اضطراب او به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد؟ این ۳ پیشنهاد در جعبه ابزار هر روان‌درمانگر موفقی وجود دارد.

این ۳ عامل سلامت دقیقاً برای مراقبت از طوطی‌ها ضروری تلقی می‌شوند.

رژیم غذایی، ورزش و خواب مناسب باید در صدر فهرست کارهای ضروری مراقبت از طوطی شما قرار گیرد.

در مورد رژیم غذایی با طوطی خود صحبت کنید!

به فکر تغییر رژیم غذایی پرنده خود هستید که دچار خودزنی است؟ به گفتگو در بخش سوالات یوکاپروت بپیوندید!

حالا در مورد ورزش صحبت کنیم …

برای تشویق پرنده به حرکت، یک پایه پرنده تهیه کنید. طوطی های من عاشق درخت‌های جاکاراندا هستند. مطمئناً کمی گران است. اما پرنده‌ای که تحرک ندارد و فرصتی برای ورزش کردن پیدا نمی‌کند، می‌تواند هزینه‌های زیادی را برای صورت‌حساب‌های دامپزشکی به همراه داشته باشد. پس چرا به او چیزی که نیاز دارد ندهید؟ یعنی ورزش روزانه.

یک راه دیگر برای اینکه به پرنده خود احساس بهتری بدهید، اطمینان از داشتن ۱۰ تا ۱۲ ساعت خوابی است که هر شب به آن نیاز دارد. به همین دلیل است که باید برای پرنده خود یک قفس مخصوص خواب تهیه کنید. این قفس‌ها شفاف و سبک هستند و می‌توانید آن‌ها را به فضایی آرام و تاریک منتقل کنید تا حیوان خانگی‌تان بتواند استراحت مورد نیاز خود را داشته باشد.

نکته: قفس‌های حمل پرندگان برای مسافرت می‌توانند هم به عنوان قفس خواب پرنده و هم به عنوان قفس بیمارستان پرنده استفاده شوند.

قفس حمل پرنده Perch and Go از کمپانی Featherland یک قفس عالی برای مسافرت، خواب یا بیمارستان است. این قفس کاربردی برای پرندگان کوچک و متوسط ​​ایده‌آل است.

آموزش رفتار پرندگان

همه می دانیم که طوطی ها از باهوش ترین حیوانات روی کره زمین هستند. آنها همچنین بسیار اجتماعی هستند و در طبیعت در یک ساختار اجتماعی پیچیده زندگی می کنند که در آن هرگز به طور کامل منزوی نمی شوند. پدر و مادر واقعی یک طوطی ممکن است تا چند سال صرف آموزش雏 خود برای بقا و رشد در گله کنند.

اما برای پرندگان اهلی ما، زندگی بسیار متفاوت از نزدیکان وحشی آنهاست. همانطور که احتمالا حدس زده اید، نحوه بزرگ شدن آنها کاملاً متفاوت است. متأسفانه، بسیاری از پرورش دهندگان پرندگان، جوجه طوطی ها را از والدینشان جدا می کنند تا به صورت دستی به آنها غذا بدهند. این پرندگان هرگز فرصتی برای یادگیری رفتار طبیعی طوطی را پیدا نمی کنند.

بسیاری از صاحبان حیوانات خانگی نمی دانند که چگونه دوستان پرنده خود را به درستی آموزش دهند. بنابراین، رفتارهای طبیعی مرتبط با طوطی ها مانند خوردن غذای سالم یا حمام کردن را به پرندگان خود آموزش نمی دهند. آنها ممکن است ندانند که چگونه به پرنده ای برای تمیز کردن خودش یا جستجوی غذا آموزش دهند.

همه اینها مهارت های ذاتی هستند که پرنده شما برای رشد به عنوان یک طوطی باید یاد بگیرد. آموزش این مهارت ها به پرنده شما در واقع بسیار ساده و واقعاً سرگرم کننده است، زیرا آنها بسیار باهوش و اجتماعی هستند. این راهی عالی برای ایجاد پیوند با پرنده شما نیز هست.

هنگامی که مراقبت بهتر از پرندگان را با آموزش پرندگان همراه می کنید، شروع به مشاهده تغییرات مثبت در رفتار پرندگان خود می کنید. فقط به کاهش استرس که پرنده شما تجربه خواهد کرد فکر کنید.

غنی سازی محیط پرنده

قبلاً به این موضوع اشاره کردم که پرندگان حیواناتی فوق العاده باهوش و بسیار اجتماعی هستند. ما هرگز قادر نخواهیم بود فرصت‌های غنی‌سازی‌ای را که پرندگان بومی تجربه می‌کنند، تکرار کنیم. اما این بدان معنا نیست که نمی‌توانیم برای پرندگان خود غنی‌سازی کافی فراهم کنیم.

یکی از بهترین مهارت‌هایی که می‌توانیم به پرندگان خود بیاموزیم، جستجوی غذا است. جستجو برای غذا زمانی اتفاق می‌افتد که پرنده شما از مهارت‌های حل مسئله برای به دست آوردن بخش خوبی از رژیم غذایی خود استفاده کند. من درباره‌ی این موضوع در این کتاب و این ویدیئو به طور کامل توضیح داده‌ام.

آیا می‌دانستید که پرندگان نسبت به سگ شنوایی بهتری دارند؟ یا اینکه آنها بینایی بهتری نسبت به تقریباً هر حیوان دیگری دارند. ما همچنین باید برای آنها مقداری تحریک حسی فراهم کنیم.

راه‌هایی را پیدا کنید که به پرنده شما در طول روز مقداری تحریک حسی بدهد. از این گذشته، پرنده‌ای که همیشه در حال حرکت است، زمان کمتری برای آسیب رساندن به خودش دارد.

در اینجا چند راه برای برآورده کردن نیازهای حسی پرندگان شما وجود دارد:

• ایجاد فرصت‌های جستجو برای حیوان خانگی‌تان به گونه‌ای که مجبور شود بفهمد چگونه غذای خود را به دست آورد.
• رژیم غذایی غنی و متنوع گیاهی را برای پرنده خود فراهم کنید.
• برای پرنده خود تحریک شنوایی به شکل موسیقی یا برنامه‌های گفتگو ارائه دهید. اگر پرنده‌ای با اضطراب جدایی دارید، یک ضبط صدا یا تصویری از خود تهیه کنید که بتوانید در زمان نبودتان برای پرنده خود پخش کنید.
• یکی از منابع مورد علاقه من «تلویزیون پرندگان برای طوطی‌ها» در یوتیوب است.
• با انواع اسباب‌بازی‌های رنگارنگ و یک صندوقچه پر از چیزهایی برای جستجو، برای پرنده خود تحریک بصری ایجاد کنید.

مدیریت درد

قبلا توضیح دادم که چگونه پرندگان ذاتا تمایل دارند درد بیماری را پنهان کنند. اما این بدان معنا نیست که آنها هیچ دردی ندارند.

اگر پرنده شما از آن دسته پرندگانی است که غذای سالم نمی‌خورد و به اندازه‌ی کافی ورزش نمی‌کند، در نهایت دچار خشکی و درد می‌شود.

شاید تعجب کنید که بدانید پرندگانی که به خود آسیب می‌زنند ممکن است وارد یک چرخه‌ی خودآزاری شده باشند و برای جبران درد احساسی خود، درد فیزیکی ایجاد کنند.

سعی کنید بفهمید که آیا پرنده شما ممکن است درد داشته باشد و در این مورد با دامپزشک خود صحبت کنید. چند داروی مسکن بی‌خطر برای پرندگان وجود دارد که دامپزشک شما می‌تواند برایتان تجویز کند. برای اینکه بفهمید آیا این بخشی از مشکل است، این ارزیابی درد پرندگان را انجام دهید.

روغن CBD مخصوص پرندگان یا شاهدانه‌ی مخصوص پرندگان، مکمل‌های جایگزینی هستند که می‌توانند از پرندگان مبتلا به درد خفیف تا متوسط حمایت کنند.

هم شاهدانه و هم روغن CBD از درد، التهاب، سلامت قلب و عروق و بسیاری موارد دیگر پشتیبانی می‌کنند. مقدار کمی طول می‌کشد تا پرندگان شما کمی احساس بهبودی کنند.

برخی از افراد نگران هستند که به پرندگان خود چیزی بدهند که باعث شود آنها نشئه شوند، اما نه شاهدانه و نه روغن مخصوص پرندگان، آنها را نشئه نمی‌کند. ( روغن CBD حاوی THC است.)

مراقبت‌های دوران کودکی و سالمندی پرندگان

درست شبیه یک کودک خردسال یا یک توله سگ، پرنده شما نیز در مراحل مختلف زندگی به مراقبت‌های متفاوتی نیاز دارد. این یکی دیگر از دلایلی است که باید ارتباط منظم خود را با دامپزشک پرندگان حفظ کنید. دامپزشکان و تکنسین‌های دامپزشکی پرندگان می‌توانند منابع ارزشمندی برای راهنمایی شما در برآورده کردن نیازهای طوطی شما در طول مراحل مختلف زندگی‌اش باشند.

چگونه یک رفتارشناس پرندگان به خودآزاری پرندگان کمک می‌کند؟

اکنون می‌دانیم که تحلیل رفتار کاربردی (ABA) پس از اطمینان از سلامت کامل پرنده، دومین رویکرد مؤثر برای توقف خودآزاری پرندگان است. رفتار خودآزاری طوطی می‌تواند به سرعت از کنترل خارج شود، بنابراین منطقی است که علاوه بر همکاری با دامپزشک پرندگان، با یک رفتارشناس پرندگان نیز در مورد این موضوع مشورت کنید.

هنگامی که روی مشکلی به طور بالقوه تهدید کننده‌ی حیات مانند خودآزاری پرندگان کار می‌کنید، باید برای چندین جلسه برنامه‌ریزی کنید. من به طور معمول مراجعه‌کنندگانم را در چندین نوبت ویزیت می‌کنم. چرا؟ زیرا تغییر رفتار یک علم است. این یک فرایند است و زمان زیادی برای حل و فصل آن نیاز است.

اکثر مردم واقعاً تفاوت بین یک مربی پرنده و یک رفتارشناس پرندگان را درک نمی‌کنند.

داروی ضد پرکنی و خودآزاری کاکاتیل ۱۴

برخی از دامپزشکان پرندگان در مورد تجویز داروهای روان‌گردان برای کمک به کندن پر و خودآزاری در پرندگان تردید دارند. پرندگان تحمل بسیاری از داروها را به همان روشی که پستانداران دارند، ندارند. علاوه بر این، تحقیقات در مورد اینکه پرندگان چه داروهایی را تحمل می‌کنند، نسبتاً کم است.

دامپزشکان نیز مانند پزشکان شما باید بر اساس اصل «رساندن سود بیشتر از ضرر» عمل کنند.

«راهنمای دامپزشکی مرک» معتبرترین منبعی است که در مورد داروهای روان‌گردان برای پرندگان تحقیق شده است. ( نسخه چاپی این کتاب به زبان فارسیُ به زودی توسط یوکاپروت, در دسترس قرار خواهد گرفت )

این کتاب پنج داروی روان‌گردان را برای کندن پر (و خودآزاری طوطیسانان ) معرفی می‌کند:

• آمی تریپتیلین
• کلومیپرامین
• دیازپام
• هالوپریدول
• فلوکستین

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد داروهای پرندگان، لطفاً این مقاله را بخوانید: « بایدها و نبایدهای آرام کردن پرندگان عصبی »

هشدار سلب مسئولیت: من دامپزشک پرندگان نیستم. من یک روان‌درمانگر بالینی و یک رفتارشناس طوطیسانان هستم.

نتیجه‌گیری

بنابراین، اکنون در مورد گزینه‌های درمانی خودآزاری پرندگان آموختید. خودآزاری پرندگان مشکلی ساده مانند جیغ زدن یا گاز گرفتن نیست. حیوان خانگی محبوب شما ممکن است بر اثر این موضوع جان خود را از دست بدهد. برای دستیابی به نتایج مطلوب، با دامپزشک پرندگان و یک رفتارشناس پرندگان همکاری کنید.

سوالات متداول

منابع:

Cockatude 14

compulsive self mutilation

compulsive behaviors

birdsupplies